Fragment uit Federica’s metamorfose:
Enkele dagen later riep dr. Koenig Federica en Shinta naar zijn werkkamer om de eerste resultaten van hun samenwerking te vernemen.
‘Ethyleenglycol,’ zei Shinta ongevraagd. Ze keek haar chef zelfverzekerd aan. ‘Dat is de stof die overblijft’.
‘Wordt dat niet gebruikt als antivriesmiddel?’ vroeg Koenig. ‘Niet het meest onschuldige stofje, maar in ieder geval geen synthetische stof meer. Ze verteren dus echt plastic.’
Shinta knikte. Haar bruine ogen schitterden. Ze veegde haar lange zwarte haren achter haar oren.
Koenig keek Federica aan.
Federica zat met gebogen hoofd in haar stoel. ‘Het lukt me niet om de werkzame stof te isoleren, er zijn zoveel mogelijkheden. Ik weet niet of het een enzym is, een bacterie, waar het vandaan komt of hoe het werkt.’
‘Er is meer onderzoek nodig,’ besloot Koenig, ‘Ik zal een budget voor een zelfstandig project aanvragen. Dit heeft voldoende interessante toepassingen. Wellicht verminderen we plastic afval als we de werkzame stof isoleren en in grote hoeveelheden produceren.’
‘Er is nog een andere manier,’ opperde Federica. ‘Ik kan de rupsen zelf genetisch manipuleren.’
Rupsen die plastic kunnen verteren zijn geen Fantasy, die bestaan echt. Onlangs waren ze nog in het nieuws, omdat er stappen gezet waren in het onderzoek naar hoe die rupsen dat doen.
In het verhaal Federica’s metamorfose, uit de verhalenbundel Werelden ontwaken, is dit gegeven het uitgangspunt, maar in plaats van de enzymen te isoleren, manipuleren de wetenschappers de rupsen, zodat ze groter worden en veel meer plastic verteren. De gevolgen zijn niet te overzien.
Het verhaal Federica’s metamorfose vertelt de geschiedenis van het ontstaan van rupsen zo groot als volwassen varkens en nachtvlinders met vleugels met een spanwijdte van twee meter. Dat is de werkelijkheid in de fantasyroman Het plasticmuseum, waarvan Federica’s metamorfose het achtergrondverhaal is.
Werelden ontwaken komt 22 november uit, maar is vanaf 1 november voor te bestellen. Check de website: wereldenontwaken.nl
