Voor de Sciencefiction en Fantasy Boekenclub Facebook-groep schreef ik onlangs een artikel over de zeven verhalen in de bundel Het zwaartekrachtprobleem en de inspiratie voor die verhalen. Hierbij dit artikel voor iedereen die geen lid is van die exclusieve club :).
Hoe zouden drones in plaats van containerschepen en vrachtwagens het transport van producten kunnen uitvoeren? Hoe verplaats je grote en zware producten? Wat als een assemblagefabriek de grootte had van een printer en iedereen zo’n apparaat in huis had? Hoe werkt de betaling? Hoe werkt die keten? Maar ook: wat kan er misgaan in dat economisch model? Wie is de dupe van het bestaan ervan? Kan je ook dingen laten bezorgen waar de ontvanger niet op zit te wachten? Wat zijn de onverwachte randverschijnselen?
Dit waren vragen die ik mezelf stelde bij het ontwikkelen van het nieuwe economische systeem op basis van drones in het verhaal De nieuwe keten. Het leverde een spannend verhaal op, waarmee ik de verhalenbundel open. Het heeft de sfeer van ‘The Circle’ en wat van de spanning van ‘Angels & Demons’.
Als je een onzichtbaar vriendje hebt die plotseling is verdwenen, wordt je dan gek omdat je géén stemmen in je hoofd hoort? Hoe houd je de herinnering aan hem levend? Hoe overtuig je een psychiater en een linguïst dat je communiceert zoals je met je onzichtbare vriendje communiceerde? Dat je verhalen opschrijft in zijn taal en spreekt in zijn woorden? Alleen een opzienbarende gebeurtenis helpt je dan uit de impasse en uit het gesticht. Je bent niet gek. Maar wat ben je wél?
Met Onzichtbare vrienden schreef ik een kort verhaal met een interessante wending en een verdrietig einde.
Als je een probleem hebt met de zwaartekracht kan niemand je helpen. Dat ondervindt de oude dame Giulia, die het leven dat ze als een jong fotomodel had voor altijd wil leven. Ze koopt een flitsende zwever, gaat naar de races en regelt een ingrijpende operatie die haar ouderdomskwalen verder moet uitstellen. Maar dan gaat er van alles mis. Giulia zal haar problemen met de zwaartekracht onder ogen moeten zien.
Dat is de premisse van Het zwaartekrachtprobleem, het verhaal dat ik als titelverhaal van de bundel koos. De illustratie van Syd Mead op de omslag was inspiratie voor dit verhaal. Leef mee met de ontwikkelingen die Giulia moet ondergaan in een wereld waar auto’s zweven en medische procedures verder gaan dan je voor mogelijk houdt.
Stel: je laat je hersens digitaliseren. Je verwacht een intellectueel steekspel met soortgelijke intelligente wezens op het wereldwijde internet. Maar op hetzelfde moment schiet een kunstmatige intelligentie het denkvermogen van mensen voorbij. Zou die KI er dan niet op gebrand zijn om jouw intelligentie tot de zijne te maken? Wat kan zo’n KI doen om dat te bereiken? En wat kan jouw arts ondernemen om dat te voorkomen?
In het korte verhaal Louter mijn gedachten werk ik deze situatie uit tot een onverwacht einde.
Nick erft het landhuis waarin zijn moeder jarenlang alleen woonde en vindt op zolder een doos met een biomechanische vrouw erin. In de notitieboeken erbij leest hij dat ze Helena heet. Als ze begint te praten, blijkt ze alle details van zijn verborgen familiegeschiedenis te herinneren alsof het gisteren was. Helena weet hoe zijn vader stierf; hoe zijn oom verdween; wat nog meer? Nick ontrafelt het verleden en ontdekt steeds meer over de rol van zijn vader, hoe zijn oom Helena ontwierp en hij ontdekt de liefde. Hij komt tot een conclusie, maar heeft hij het wel bij het juiste einde?
Unboxing Helena is een dramatisch verhaal waarin ik een familiegeschiedenis voorschotel dat zich ontwikkelt totdat de ware toedracht boven water komt.
Met een harpoen kan je onbruikbare satellieten en capsules uit de graveyard orbit om de aarde trekken en bergen. Die harpoen bestaat echt, maar wie gaat dat doen? Wie zijn de vuilnismannen van de ruimtevaart, die in een scrapperschip het ruimtepuin opruimen en de kostbare metalen eruit halen om te verkopen aan de ruimtewerf? Een verstekeling in de ruimte is haast ondenkbaar, maar toch vinden ze een Russische astronaut in een bevoorradingsschip. Niet alleen is hij levend, hij wil zelf scrapper worden. Maar dat is allemaal schijn. Jesper, de psycholoog aan boord, heeft het door en kan onheil uit de weg blijven. Maar voor hoe lang?
In het verhaal The graveyard orbit schrijf ik over een kat-en-muisspelletje tussen Jesper en de verstekeling, dat alleen maar kan aflopen met een daverend einde.
Als Darryl een veld met afgedankte ruimteschepen vindt die voor mijnbouw op asteroïden werden gebruikt, ontwikkelt zich een sport waarbij hij en zijn vrienden ermee rotsen naar elkaar gooien. Darryl ontwerpt het speelveld en zijn vriend Simon de regels op basis van het aloude trefbal. Dan krijgen ze bericht van de heersende kunstmatige intelligentie: mensen mogen alleen in simulaties levensgevaarlijke sporten spelen, niet in de ruimte zelf. Nu hebben ze meer dan een scheidsrechter nodig: een onderhandelaar. En wie beter dan de ex-president Wilson die ervoor zorgde dat KI’s het mandaat kregen om de wereld te besturen? Tijdens de proefwedstrijd gaat het mis, met catastrofale consequenties die ervoor zorgen dat mensen, robots en KI’s met elkaar moeten samenwerken.
In Ontwijk een asteroïde zocht ik naar een verhaal met een sport met kosmische proporties in de asteroïdengordel; mensen die proberen uit de dierentuin die een KI voor ze inricht te ontsnappen (geïnspireerd door Life 3.0 van Max Tegmark); KI’s die uit verschillende zakelijke sectoren zijn ontstaan op het moment dat ze voor wereldomvattende problemen moeten samenwerken.
Elk verhaal schept zijn eigen wereld met zijn eigen problemen en uitdagingen. Ik wens iedereen veel leesplezier met de sciencefictionverhalenbundel Het zwaartekrachtprobleem.